Ondanks de
monetaire spanningen als gevolg van de opstelling van de nieuwe
regering in Italië, de importheffingen van de V.S. en de
dreigende crisis binnen de G-7 blijven de beurzen in het
algemeen redelijk goed liggen. De vraag is dan of deze ‘hazards’
voldoende zijn ingeprijsd. Hierover zijn de meningen van
analisten verdeeld. Wel neemt het aantal roependen toe dat we
steeds meer op een soort diaspora afstevenen.
Zo
veroorzaakte de politieke stellingname van de nieuwe Italiaanse
regering met betrekking tot de euro inclusief het verzoek tot
kwijtschelding van een slordige kwart miljard aan staatsschuld
bij de ECB een kortstondige schokgolf die zich over de gehele
wereld deed voelen. De obli’s daalden overal met stijgende
rentes tot gevolg behalve de Treasuries die juist gewild waren
met een dalende rente in het spoor.. Zonder bedenktijd zochten
de beleggers opnieuw beschutting in het “veiliger” geachte
Amerikaanse staatspapier.
Sinds de
monetaire en economische crisis in 2008 bevinden we ons in
‘bubble territory’ waarin niet veel meer nodig is om een grote
schokgolf teweeg te brengen. Bovendien lijkt de mondiale
samenhang beginnen te verschuiven, waarbij het geopolitieke
epicentrum tendeert zich te verplaatsen van West naar Oost. Die
trend is al enige tijd gaande, zij het onder de oppervlakte. De
nieuwe Chinese zijderoute zal strategisch daarbij een
belangrijke factor worden. Waar Trump meent het Amerikaanse
machtsvertoon voorlopig nog ten volle te kunnen uitbuiten, zaagt
hij tegelijkertijd aan de poten van deze stoel. Tot voor kort
werd niet verondersteld dat hij een bom zou plaatsen onder de
trans-Atlantische verbondenheid sinds WO II. Inmiddels hebben we
hiermee te doen.
Door te
verlangen dat met name landen als de China, Japan, Duitsland en
kennelijk ook buurland Canada hun handelsoverschotten met de V.S.
drastisch dienen af te bouwen, zal blijken dat de dominante rol
van de dollar evenredig hiermee zal afnemen, hetgeen een land
als China precies in de kaart speelt en benadrukt door
oud-presidentskandidaat Ron Paul.
Europa zal
steeds meer op eigen kracht dienen te leunen, zowel economisch
als militair, hetgeen Poetin weer in de kaart speelt, zodat de
scherpe kantjes tussen Europa en Rusland wel zullen slijten.
Ondanks haar uitspraken “voor de Bühne” blijkt Angela Merkel de
afgelopen weken al tweemaal met “onze vriend” Poetin (die je als
machtsfactor niet kunt wegmoffelen) contact te hebben gehad.
Verder vindt er achter de coulissen een intensiever diplomatiek
verkeer met China plaats. Het Italiaanse “akkefietje” kwam dan
ook slecht uit en zal ongetwijfeld “ingekapseld” (moeten)
worden. Dat dit vooralsnog serieuze aandacht behoeft, behoeft
geen betoog daar de Italiaanse staatsschuld in totaliteit nu een
grotere bedreiging voor de euro vormt dan de Griekse.
Zonder dat
hieraan in de westerse pers veel ruchtbaarheid is gegeven, wordt
in China (geen lid van de G-7, zomin als Rusland sinds de
annexatie van de Krim) de anti G-7 georganiseerd, in de vorm van
de Shanghai Cooperation Organization (SCO). Hierin nemen o.m.
India, Pakistan, Rusland en een groot aantal voormalige
Sovjetrepublieken of tweederde van de wereldbevolking deel. Iran
en Mongolië delen tot dusver de reservestatus, terwijl Turkije,
Nepal en Cambodja nog in overlegfase toeven. De verwachting is
dat straks alle Aziatische landen zich bij deze “alliantie”
zullen aansluiten. |