Het IIF
daarentegen maakt zich wel zorgen over de schuldgroei die vooral
is ingegeven door de groei van de staats-schulden.
Daarbij wijst dit instituut op de robuuste stijging van de
mondiale obligatiemarkten met een omvang van $87 biljoen in 2009
naar $115 biljoen in 2019. De sterkste stijging met 65% viel
binnen de EM waar te nemen.
Voorts wees
het International Monetary Fund (IMF) in haar jongste rapport op
de snel groeiende bedrijfsschulden als gevolg van de bizar lage
rente. Het Fonds waarschuwde dat op dit moment 40% of ca. $19
biljoen binnen de belangrijkste economieën als de V.S., China,
Japan, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk op tilt staat (at
risk of default in the event of another major economic downturn).
Uit het
verleden weten we dat een substantiële kredietexpansie altijd
aan de voet van de ‘boom and bust’ cyclus
heeft gestaan. Dat gaat in ieder geval terug tot de intrede van
het instituut van de centrale bank maar ook daarvóór was het
sinds de ondergang van het Perzische Rijk al bingo! Bijzonder is
dat geen centrale bankier lessen durft te trekken uit dit
verleden en bijgevolg het failliet van een ongeremde en
ongerijmde geldpolitiek over zich en de samenleving blijft
afroepen zonder dat openlijk te durven erkennen!
Toenemende
goudactiviteit centrale banken
Ondanks de
loskoppeling van de dollar/goud relatie in 1971 heeft de dollar
de functie van ’s werelds reservestatus tot dusver kunnen
behouden, ook al is het dollaraandeel in het mondiale financiële
verkeer intussen van 65,3% in Q4 2016 teruggelopen naar 61,8% in
Q2 dit jaar. Dit lijkt misschien niet dramatisch maar heeft
volgens de World Gold Council (WGC) niettemin geleid tot een
‘all time high’ inkoop van 376 ton goud door centrale banken dit
jaar of iets meer dan 10% vaan de mondiale jaarproductie of
ongeveer een vijfde van de mondiale vraag. Je zou hieruit kunnen
afleiden dat centrale bankiers hiermee een aanzet hebben gegeven
tot een mogelijk plan B(?).
Voorts kunnen
we in de Balance of Payments and International Investment
Position Manual (BPM6) van het IMF lezen dat ‘Financial
Assets include financial claims and monetary gold in the form of
gold bullion’. Ook staat er in te lezen dat een financiële
claim een financieel instrument is met een ‘counterparty
liability’ whilst gold bullion is not a claim and does not have
a corresponding liability’. Kortom, het IMF beschouwt goud
als het meest veilige en betrouwbare vermogensbestanddeel op de
balans.
Veilig
goudbezit in roerige tijden
Het gaat er
dan wel om op welke wijze je goud bezit. Het meest zorgelijk is
de situatie op de COMEX in New York waar nu sinds september 2011
met backwardation wordt geopereerd, dwz. dat hoogst
ongebruikelijk op een termijnbeurs wordt geanticipeerd op een
lagere prijs in de toekomst. Deze “tactiek “ dient om een
uiterst gerechtvaardigde prijsstijging zoveel mogelijk middels
shorts te beteugelen. Een volstrekt aan de buitenwacht
onttrokken en een uiterst riskante onderneming, als het
vertrouwen in het monetaire systeem er uit loopt en de fysieke
leveringsvraag nog onmogelijk via deze “sluikse” methode kan
worden ingedamd. Sterker, het hek is dan ‘overnight’ van de dam!
Volgens een
betrouwbare insider zijn er in de laatste 2 jaar meer dan 4
miljoen contracten verhandeld of onderliggend meer dan 13.000
ton goud, zonder dat er sprake was van een noemenswaardige
fysieke opvraag. Dat is meer dan de gezamenlijke goudreserves
van de eurostaten.
De
opvraagkramp wordt nog groter als we er van uitgaan dat de
goudproductie in de naaste toekomst (volgens mijnbouwkringen)
zal afnemen als gevolg van:
-
Gemiddeld
lagere concentraties en hogere productiekosten
-
Stijgende
kapitaalinvesteringen
-
Veel
vondsten worden gedaan in landen, waar buitenlandse
mijnbouwers (met de meeste expertise en kapitaal) niet
altijd toegang krijgen
-
De
strengere milieu eisen waardoor het meer tijd vergt voordat
een licentie wordt verstrekt of juist niet wordt verstrekt.
|