Een triple-A rating impliceert ‘an extremely
strong capacity to meet financial commitments’, in goed
Nederlands: een buitengewoon sterke capaciteit om aan de
financiële verplichtingen te kunnen voldoen. Op zich is daarmee
niks mis zolang je niet alleen je geld + vergoeding (rente)
terug krijgt maar ook dezelfde koopkracht. Dat wordt er helaas
niet bij verteld en daarin schuilt nu juist het grote risico!
Schrikken was ook de gigantische corporate debt die S&P
inschat op een slordige $8 biljoen die tussen 2012 en 2015 op
herfinanciering staat te wachten en straks moet concurreren met
de te herfinancieren staatsschuld (afgelost wordt er niet of
nauwelijks).
Indien de regering nu niet langer aan haar
verplichtingen voldoet, brengt zulks ongetwijfeld pijnlijke
gevolgen met zich mee voor de kortere termijn. Immers, de
triple-A rating (volgens Weiss Research is de staatsschuld
intussen al tot junk “verheven”) leidt tot een hogere rentevoet
maar alles bij elkaar is dit nog niet zo slecht, zegt Paul.
Immers, een hogere rente leidt er vanzelf toe dat de overheid
minder gaat lenen, budgetten weer op orde (in evenwicht) moet
brengen (as the cost of servicing debt will be so expensive
as to preclude future debt financing of government operations,
vertaald: de leningkosten zullen dermate hoog zijn dat de
vorming van nieuwe schuld wordt ingedamd, als gevolg waarvan
‘the government will return to sound financial footing’ (de
overheidsfinanciën weer op een gezondere voet terugkeren).
Raising the ceiling
“Het alternatief voor een default is niets
anders dan om het schuldplafond verder op te hogen, ‘keep
spending like a drunken sailor’ and hope that the default comes
after we die’ (geld blijven uitgeven als een dronken matroos
en hopen op een après nous le déluge. ‘A future default won’t
take the form of a missed payment, but rather will come through
hyperinflation’ (een toekomstige default zal niet de
vorm van een gemiste betaling aannemen maar van een
hyperinflatie).
De reeds bestaande “incestueuze” *) relatie
tussen de Fed en de federale regering zal verder groeien
naarmate de Fed meer staatsschuld opneemt en deze
“monetariseert” op een manier die de huidige QE2 doet
‘schrompelen tot een druppel op een gloeiende plaat. Hij
refereert hierbij aan de ondergang van de Weimar Republiek maar
dan in een land dat de wereldeconomie beheerst”. ‘That’s what
we face if we do not come to terms with our debt problem
immediately’ (dat staat ons te wachten als we niet direct
tot een oplossing van ons schuldenprobleem komen).
“Een default zal pijnlijk zijn maar vermijdbaar
voor een land als de V.S. Geld pompen in de economie om de
recessie te bestrijden leidt alleen maar tot een niet houdbare
economische boom en een nieuwe recessie ‘worst than
the first’! Op dezelfde wijze leidt het ophogen van het
schuldplafond tot het uitstel van de dag van afrekening met nog
veel rampzaliger gevolgen. Dus dit is de enige keus die we
hebben: óf we zetten nu het mes er in óf we nemen nog “een
pilletje” om de gevolgen zo lang mogelijk uit te stellen”.
Commentaar
Op zich is de stelling al dikwijls in mijn
columns aan de orde geweest. Wel moet je respect hebben voor de
man’s optimisme om op termijn toch weer tot een degelijk en
gezond staatshuishoudboekje te kunnen komen. Hij gaat evenwel
voorbij aan de harde realiteit van een snel verarmingsproces ook
indien je nú tot sanering van het schuldprobleem zou overgaan Je
neemt hiermee onvermijdelijk ook een open optie op sociale
onrust, misschien nu iets minder dan straks. Uit hoofde van zijn
optimisme en zijn voorgenomen inzet om er “iets” aan te gaan
doen verdient hij niettemin het voordeel van de twijfel.
Helaas ziet men (de consument) dat grosso modo
nog geheel anders en wordt er letterlijk om het hardst om
ophoging van het schuldplafond geschreeuwd. De kans is dus
levensgroot dat de “jongelui” in het Congres hun oren hiernaar
zullen laten hangen en Paul geen schijn van kans maakt. Hij zal
dan de geschiedenisboekjes ingaan als de man voor wie men doof
was.
Paul’s stappen
Al eerder had Paul betoogd dat de dollar verder
onderuit zou gaan bij QE-voortzetting. Hij stelde dat “een
valuta gezond blijft zolang deze zonder dwang door iedereen
wordt geaccepteerd. Door de eeuwen heen hebben goud en zilver
het meest beantwoord aan de eis van wat een ‘gezonde’ valuta
moet zijn. Maar thans wordt het gebruik er van in ons land (V.S.)
gestraft terwijl het grondwettelijk het enige betaalmiddel is.
Nu wordt dat als misbruik bestempeld”.
“Dit is de reden dat ik stappen heb ondernomen
om het constitutionele monetaire systeem te herstellen zoals dat
is voorzien en toegepast door de Founding Fathers. Hiertoe heb
ik een HR (Wet van Initiatief) ingediend om drie van de
belangrijkste obstakels m.b.t. de geldcirculatie weg te nemen
w.o. om “misbruik” wetgeving die alleen dient om de schepping
van ‘private’ commodity valuta’s te voorkomen alsmede de
belastingwetgeving aan te pakken die boetes oplegt aan het
gebruik van gouden en zilveren munten als wettig betaalmiddel
(intussen door 3 staten voorgesteld, RB). In tegenstelling tot
het huidige systeem ten faveure van de Fed en haar
bankenkartel*) zullen alle Amerikanen beter af zijn met een
gezonde valuta” (waarop geen schulden rusten, RB).
Luis in de pels van de Amerikaanse bevolking
Voor een goed verstaander is het belangrijk te
weten dat de Fed buiten de voorzitter geen benoemde ‘officials’
kent die verantwoording zouden moeten afleggen. De Fed is geen
overheidsinstituut ook al wordt dat “aura” meegegeven. Evenmin
kent de Fed een officieel mandaat om het publiek te dienen. Dit
instituut is “de jure” een private opzet die als een last op de
schouders van de belastingbetaler blijkt te rusten. Eigenlijk
zou je derhalve van een ‘crime syndicate’ kunnen spreken. De
Fed eigent zich het recht toe ‘to bail out everything too big to
fail’ maar dat recht staat nergens omschreven en is bovendien
strijdig met de grondwet.
*) De Fed blijkt in 1907 te zijn opgezet door
vijf “dynastieën”: JP Morgan, Rockefeller, Rotschild, Walburg en
Bilderberg en geldt feitelijk als een bankkartel dat zogenaamd
bedoeld was ‘to protect the U.S. people from the bad bankers’.
Dit kartel opereert sinds 1913 openlijk in partnership met de
Amerikaanse overheid met een aantal “doelstellingen” voor ogen:
-
om de onderlinge concurrentie te stoppen (typische
kartelgedachte)
-
om goedkeuring te krijgen voor een soort ‘franchise’ formule
om geld te creëren met andere centrale banken van de
afzonderlijke staten
-
het beheer over alle bankreserves te verkrijgen
-
tekorten af te boeken op de belastingbetalers
-
het Congres te overtuigen dat het ging/gaat om “de
bescherming van de belangen van de burgers”.
Zonder de belastingbetaler te raadplegen kon de
regering via een knip met de duim de Fed verzoeken om geld te
creëren alsmede leningen uit te schrijven met de rente voor
rekening van de belastingbetaler. Dit wordt ook wel het Mandrake
Mechanism genoemd. Mandrake is een komische stripfiguur. Vandaar
dat Ben Bernanke zich onlangs nog liet ontvallen dat de schuld
niet “vermonetariseerd” maar slechts “gedigitaliseerd” wordt,
een “tovenaarsformule” dus. Je kunt de facto spreken van pure
vervalsing van het geldcircuit. Op deze wijze zet het “fiat
papier” aan tot de vernietiging van de maatschappelijke orde,
hetgeen je tot dusver alleen terug ziet in het goud en zilver
als meeteenheid van de koopkracht. Dit staat allemaal te lezen
in het boek van G. Edward Griffin met als titel ‘The creature
from Jeckyll Island, waar destijds de aanzet tot de Federal
Reserve Bank werd gegeven.
Op de COMEX zie je een soortgelijke ontwikkeling
waarbij in goud- en zilver futures niet voor bijna 100% maar
voor bijna 100 keer(!) meer wordt verhandeld dan de voorhanden
voorraad opgeslagen goud en zilver. Is er een mooier sprookje?
Dat dit zo lang heeft kunnen voortduren, is uitsluitend te
danken aan de gelegaliseerde manipulaties van JP Morgan c.s.,
“gedoogd” door de Fed en in wezen ook door het Congres. De
maffia zou hiervan likkebaarden.
Noot
Van een goed geïnformeerde lezer van mijn columns
ontving ik een email m.b.t. de levensduur van de Federal Reserve
die naar het schijnt in 1927 een eeuwigdurende “kalender’ heeft
meegekregen. Voorts zou in deze Act staan dat de Fed voor het
“controleren” van de geldhoeveelheid “een fee” ontvangt
uitgedrukt als Seigniorage. Deze fee wordt niet
uitbetaald in Notes maar in Gold Certficates. Dit zou het
antwoord van ‘uncle’ Ben op Ron Paul’s vraag kunnen verklaren of
er überhaupt nog goud in Fort Knox ligt. Hij antwoordde daarop
dat de goudvoorraad onder het ressort van het ministerie van
Financiën viel/valt en dat daartegen certificaten werden/waren
uitgegeven. Of dit dezelfde Certificaten betreft, is niet
duidelijk.
Ook verklaarde Bernanke in datzelfde vragenuurtje
dat goud niet als monetair geld moet worden beschouwd maar meer
als “traditie”. Het maakt wel duidelijk dat de Amerikaanse
goudreserve afgezien van alle swaps e.d.
hoogstwaarschijnlijk aanzienlijk minder groot moet zijn dan de
laatste audit in 1955 aangaf. Dit werkt evenmin mee om
het vertrouwen in de dollar hersteld te krijgen. Daarnaast is
ophoging van het schuldplafond een volstrekte “farce” om tot
schuldsanering te komen. De meeste Amerikanen denken van wel. Ze
komen er vanzelf achter ook al kan dat nog “effe” duren!
Robert Broncel
Copyright, 25 juli
2011 |