Dat ‘the Donald’ meer is dan ‘the mouse that
roared’ is intussen wel duidelijk geworden. Ook al is hij
uiteindelijk met een miniem verschil verkozen, wist hij in
minder dan een week een “sterk” visitekaartje af te geven.
Zelden werd er zo driftig gespeculeerd omtrent het volbrengen
van de nieuwe doelstellingen van deze 45e president.
Met zijn uitspraken op binnen- en buitenlands
politiek terrein boezemt hij bij veel partijen de nodige vrees
in juist in een periode die ter afsluiting had moeten dienen,
maar waarin helaas de krachten ontbraken om het monetaire
systeem te saneren in plaats van het ‘kicking the can down the
road’ paradigma te hanteren.
Als gevolg van de verzwakking van het monetaire
systeem brokkelde de politieke invloed van de V.S. op
buitenlands terrein reeds af. Met ‘Da Donald’s America first’,
waarmee in feite de Monroe doctrine – Amerika voor de Amerikanen
– opnieuw wordt geïntroduceerd, zal niet alleen de Amerikaanse
economische en politieke invloed verder afnemen maar zal er ook
sprake zijn van een verschuiving van het geopolitieke
machtscentrum van West naar Oost. Europa zal daarin evenmin veel
verandering kunnen brengen gegeven de Brexit situatie die naast
het inmiddels opkomende populisme wellicht tot een verdere
afbrokkeling van de Europese eenheid zal kunnen leiden. Kortom,
de verkiezing van Trump leidt niet alleen tot meer onzekerheid
maar wellicht ook tot toenemende (geo)politieke spanningen. Een
‘blessing in disguise’ (voor zover je daarvan kunt spreken) is
dat de grote landen ter andere zijde – China, Rusland en India –
nog onvoldoende financieel/economische en ook militaire
‘substance’ hebben opgebouwd om deze” invitatie” terstond
gestand te kunnen doen.
Hoe dan ook, we verkeren thans in een
transitiefase waarin onzekerheid de boventoon voert en dat is
nooit een goede raadgever geweest. Als Europeaan zou je hopen
dat de politici in Brussel het eenheidsthema zouden benadrukken
maar de onderlinge politieke verdeeldheid alsmede de wankele
monetaire situatie staan een nieuw elan en visie vooralsnog in
de weg om voldoende vertrouwen in de toekomst te kunnen creëren.
Daarbij komt ook de geringe ‘grip’ op de ontwikkelingen in het
Midden-Oosten, een terrein dat eigenlijk al sinds WO II als een
achtergebleven gebied kan worden beschouwd.
Dus waarop het onder deze omstandigheden aankomt,
is in de eerste plaats zelf als waker van je eigen koopkracht te
zorgen dat je voeten droog houdt door je eigen belangen zo
veilig mogelijk te stellen. Daartoe is al direct na 2008 de
Strategische ModelPortefeuille ontwikkeld er van uitgaande dat
een monetaire omslag op goed moment hoe dan ook zal worden
afgedwongen. Door hierop te anticiperen hoef je er ook geen
vrees meer voor te hebben.
In dat kader blijft het verstandig om de macro
ontwikkelingen zoveel mogelijk kritisch te blijven volgen zoals
je ook in je auto voortdurend op de bewegingen van de andere
weggebruikers dient te anticiperen.
Goed, dus waarop dienen we onze ogen te richten?
Daar Trump nog maar net in het Witte Huis de scepter zwaait, is
het nog te vroeg om te kunnen zeggen dat zijn plannen ‘along the
line’ zullen worden uitgevoerd maar wel dat we er terdege
rekening mee moeten houden.
Als we naar de economische implicaties kijken van
“het Amerika voor de Amerikanen” dan zal dat in de eerste plaats
betekenen dat de rest van de wereld op een of andere manier de
handelsoverschotten zullen moeten kwijtraken. Immers, tot dusver
voert de V.S. als sinds de loskoppeling van de dollar/goud
relatie maand op maand een handelstekort dat varieert tussen de
$39 en $45 miljard. Hieronder de laatste stand van zaken. |