Header

Columns 2011 Columns 2010 Columns 2009 Columns 2008 Columns 2007 2006 2005 2004

“DE NAAKTE WAARHEID”
(8 november 2010)
 

In het Amerikaanse zakenblad Fortune van 1 november j.l. stond een artikel met een opmerkelijke titel: ‘Why can’t Washington Magically fix the Economy?’ met als subtitel: ‘Policy makers just won’t admit it – in public anyway’ ingeleid met: ‘let us tell you the ugly truth about the economy’. Eindelijk durft een toonaangevend medium het aan in niet mis te verstane bewoordingen gewag te maken van de onoplosbaarheid van de huidige financiële verlamming, terwijl de beleidsmakers in Washington er het zwijgen toe doen.

 

En met ’a truth that no one in power or who aspires to power wants to share with you’ (een waarheid die niemand aan de macht met je wil delen) als hint aan de leden van het Congres één dag vóór de tussentijdse verkiezingen. De schrijvers van dit artikel Allan Sloan en Tory Newmyer gingen er stevig in door verder te stellen dat ‘there is nothing that the U.S. government or the Federal Reserve or tax cutters can do to make our economic pain vanish overnight. From listening to what passes for public debate in our country you’d never know that. You’d think that the federal government could revive the economy quickly if only Congress would let it be more aggressive with stimulus spending. Or that the Fed could fix it if only they weren’t overly worried about touching off inflation. Or that the free market could fix it if only deep and permanent tax cuts are made’.
(Vertaald: er is niets dat de federale regering of de Fed noch de belastingsnoeiers kunnen ondernemen om onze economische pijn snel te verlichten. Bij het beluisteren van het publieke debat hoor je dat niet. Je denkt dat de federale regering de economie snel kan doen herleven als het Congres zou toestaan meer geld in de economie te pompen. Of dat de Fed daartoe in staat zou zijn als er geen inflatiedreiging zou bestaan. Of dat de vrije markt de zaak zou kunnen oplossen als er forse en permanente belastingkortingen zouden volgen).

 

Het stuk gaat dan verder met: ‘watch enough cable tv, listen to enough talk radio, read enough blogs and columns, and you’d think that they – the bad guys – are forcing the country to suffer needlessly when a single and painless solution to our problems is at hand’.

(Vertaald: als je genoeg kabel-tv kijkt, naar praatradio luistert, genoeg blogs en columns leest dan denk je dat – de slechte jongens – het land nodeloos laten lijden terwijl er een eenvoudige en pijnloze oplossing van onze problemen voorhanden is).
 

Het artikel gaat verder met: ‘But if you look at things rationally rather than politically, you’ll see that Washington has far less power over the economy and far less maneuvering room than many people think’.

(Vertaald: Als je de situatie meer rationeel dan politiek bekijkt dan zie je dat Washington veel minder invloed op de economie heeft en over veel minder manoevreerruimte beschikt dan de meeste mensen denken).

 

Republikeins senator Judd Gregg uit New Hampshire wordt aangehaald met de woorden: ‘it’s endemic in our type of society that we always think there’s a person who holds the magic wand’.

 (vertaald: het is een soort inheemse ziekte in onze samenleving dat we denken dat er altijd wel iemand is met een magische toverstaf).

Vervolgens gaat het stuk verder met de vaststelling dat volgens de ‘arbiters’ of the National Bureau of Economic Research “the Great Recession” zestien maanden geleden is geëindigd. “Hetgeen overigens niet wil zeggen dat de economie intussen is hersteld terwijl tientallen miljoenen bezig zijn hun wonden te likken vanwege de gedaalde waarde van hun huis en beleggingsrekening”.

 

Sterker: ondanks een lichte verbetering op de arbeidsmarkt zijn er sinds 2007 bijna acht miljoen banen verloren gegaan. Dan: ‘the fact is that our nation has suffered a huge financial trauma, in the double-digit trillions, and it’s going to take years to get well again. This isn’t exactly unknown in Washington – but it’s not something people in power go out of their way to emphasize’.

(Vertaald: feit is dat ons land aan een geweldig financieel trauma lijdt, lopend tot in  dubbelcijferige biljoenen, en het zal jaren duren voordat het beter gaat. In Washington is dit niet onbekend maar men komt er niet mee naar buiten om dit te benadrukken).

 

Verder lezend wordt gesteld dat deze “Grote Recessie” iets anders is dan de voorgaande tien recessies sinds WO II. Die recessies kwamen voort uit het verhogen van de korte rente uit vrees voor inflatie (demand pull inflation). Door de rente te verlagen konden die recessies weer worden omgebogen. De “Grote Recessie” is het gevolg van een financiële meltdown veroorzaakt door:

 

*  excessief lenen

*  roekeloos risico’s te nemen

*  de implosie van een ongereguleerd schaduw banksysteem met de illusie dat er altijd

    voldoende “kort geld” (tussen banken) aanwezig zou zijn

*  onwetend en zorgeloos handelen van individu en instituut

 

“Om deze redenen toont de economie een traag tempo niettegenstaande de lage rente en de geldinjecties van de Fed alsmede de QE (quantitative easing) of geldverruiming middels het opkopen van de staatsschuld”. De schrijvers zeggen voorts dat QE in feite niets anders is dan geld bijdrukken in de eerste plaats dienend als cash buffer voor de financiële instituten (banken, Fannie Mae, Freddie Mac etc.).

 

Verrassend genoeg wordt er ook gesproken van “messengevechten” binnen het Fedbestuur tussen de QE fans en de opposanten ervan. Hierover blijkt grote verdeeldheid te bestaan. De opposanten vrezen dat het buitenland het vertrouwen in de dollar gaat verliezen met als gevolg scherp hogere rentes en een doodklap voor de economie zal betekenen.

 

Vervolgens wordt er een kort exposé gegeven van de huidige staat van de economie:

 

*  volgens de Federal Reserve statistieken is het eigen huis sinds de piek in 2006 met meer

    dan 50% in waarde gedaald met een totaalwaardeverlies van een slordige $6,5 biljoen

*  de aandelen liggen ondanks de stijging vanaf 2009 nog steeds meer dan 20% onder de top

    in 2007 met een totaal verlies van ruim $4,5 biljoen

*  het banenverlies ligt op ruim 7,7 miljoen met bijbehorend inkomensverlies, pensioen etc.

    oplopend tot in de biljoenen

*  het totale verlies aan bezit in combinatie met consumenten die minder te besteden hebben

    en bovendien bang zijn om het uit te geven heeft grote sommen geld uit de markt genomen.

 

“Om die reden moet je niet denken dat upticks in de consumentenuitgaven of op de beurs of in de huizenmarkt betekenen dat de economie weer aantrekt. Consumenten lenen niet langer maar zijn spaarders geworden waarop de nieuwe stimuleringsmaatregelen van enige honderden miljarden geen enkele invloed meer hebben. De belastingen kunnen niet verder naar beneden, de rente kan niet verder omlaag, de werkgelegenheid verbetert niet en de huizenmarkt trekt ondanks de lage hypotheekrente niet aan. Anderzijds neemt het vertrouwen in de overheid af. De gevolgen zijn voor de V.S. niet langer te overzien”. Eén ding staat vast: ‘the country cannot spend anymore its way out from bubble to bubble’.

 

Het laatste “houvast” van de regering en de Fed is QE, waarmee schatkistpapier van het  ministerie van Financiën wordt opgekocht, dat geld krijgt om de schulden te financieren. Dat kost de staat niets want de betaalde rente die de Fed vangt, gaat weer terug naar de staat. Het enige probleem op enige termijn is de creatie van inflatie en depreciatie (waardedaling) van de dollar. Intussen worden spaarders met de lage rente zwaar gestraft en dat geldt ook voor de pensioenfondsen. Aan de andere kant zijn er ook winnaars, zoals cash rich bedrijven die gemakkelijk obligaties kunnen uitgeven al was het maar om aandelen terug te kopen. Dat geld wordt dan niet in de productie geïnvesteerd. De betaalde rente hierop is somtijds lager dan het betaalbaar gestelde dividend. Bovendien kan men hiermee de oorlogskas spekken.

 

Eveneens opmerkelijk was dat de schrijvers van dit artikel geen interview met Ben Bernanke werd toegestaan. Hun uitleg was: ‘it’s easy to see why; he’d risk dimishing what remains of the Fed’s power by talking on the record about limitations and problems’ (Vertaald: dat ligt voor de hand want hij (B.) riskeert te moeten erkennen over minder macht te beschikken alsmede de beperkingen en problemen van de Fed te moeten toegeven). 

 

Noot: de schrijvers willen hiermee vooral aangeven dat het schort aan openheid vanuit de kringen van de beleidsmakers (regering, Congres en Fed) en dat er bijgevolg bij het grote publiek te veel reflectie op het verleden heerst zonder voldoende te zien wat er in de toekomst te wachten staat: inlevering van koopkracht! Het “grote zwijgen” van de beleidsmakers heeft maar één reden: men heeft geen belang bij het ontstaan van sociale onrust waarvan ze zelf de wegbereiders zijn.

 

Tenslotte, om te voorkomen dat Obama een one term president wordt, blijft QE met alle gevolgen het enige alternatief. Zo lang er van buitenaf (China) geen verandering van beleid wordt afgedwongen hoopt men in Washington vooralsnog het inmiddels “omarmde” Japan scenario gaande te kunnen houden. Dat is in elk geval goed voor beleggers in edelmetaal en in de grondstoffensector.

 

Robert Broncel 

 
 
 

<< vorige

volgende >>

 

 
 

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2011 © Robert Broncel