De Fed heeft er alle belang bij ‘dit kunstje’ te
faciliteren, omdat een lagere goudprijs nu eenmaal de perceptie
in stand houdt dat het ‘fiat’geld een hogere koopkracht heeft (*).
De centrale bank leent dit goud voor een schijntje uit aan de
bullion banks. In Fort Knox en in New York wordt een geschatte
voorraad van 8.133 ton goud aangehouden. Zeker weten doen we dit
niet, omdat er nooit een audit plaats vindt. De vraag is
überhaupt hoeveel uitgeleend goud ooit is teruggekomen. Maar ook
de complete voorraad in de V.S. is op geen stukken na dekkend
voor de bovengenoemde 50.000 ton. Om deze reden is het meeste in
buitenlandse handen zijnde goud recent vanuit Londen naar
veiliger oorden verscheept (Hong Kong).
*) Uitgaande van de goudprijs ad US$ 255 begin
deze eeuw is de koopkracht van de dollar intussen met bijna een
kwart gedaald. Uitgaande van de totale gezinsvermogenswaarde in
de V.S. van een slordige 55 biljoen (anno september 2009) is
hiervan dus al 14 biljoen verdampt.
Zowel op de COMEX in New York als de LME in
Londen is er sprake van een zgn. fractional reserve basis. Dat
wil zeggen dat men slechts over een fractie aan fysiek goud en
zilver beschikt van wat er dagelijks op de beurzen wordt
verhandeld. Volgens een opgave van de LME gaan er dagelijks
gemiddeld 20 miljoen ounces of ruim 640 ton goud ‘over de
toonbank’. Dat betekent dat dagelijks ongeveer een kwart van de
mondiale jaarproductie wordt omgezet. Op jaarbasis gaat het om
een omzet in dollars van maar liefst 5.7 biljoen gelijk aan 10%
van het Bruto Mondiale Product. Dat kun je dus geen mini-markt
noemen!
Dus als deze speelbal wordt lek geprikt, betekent
zulks voor de ‘long’houders dat ze ‘au moment suprême’ naar hun
goud kunnen fluiten! De bullion banks w.o. JP Morgan, HSBC,
Barclays Bank en in mindere mate Deutsche Bank en het Zwitserse
UBS, die voor ca. 95% deze markt beheersen, blijven buiten schot
wanneer de COMEX en de LME plat gaan. Naar verluidt lopen de
premies op fysiek goud al in de richting van 25%, afhankelijk
van de vraag.
Er van uitgaande dat er bij de centrale banken
minder goud ‘op stock’ ligt dan waarmee wordt geschermd dan is
ook hier het hemd nader dan de rok. Volgens Douglas is de
voorraad die door dealers aan de COMEX wordt aangehouden de
laatste zes maanden aanzienlijk geslonken. Dat zou er op duiden
dat het ‘goudkartel’ de bodem van de ‘schatkist’ in zicht
krijgt. Zodra dit in de markt bekend raakt, wordt een run op het
edelmetaal reëel met verstrekkende gevolgen voor de financiële
markten. Een ware goudvalkuil dus. Opvallend is dat het
edelmetaal recent niet is gedaald als gevolg van IMF’s
aankondiging 191,3 ton goud te verkopen nóch vanwege het onlangs
verhoogde discount tarief met een ¼%. Ook
opvallend is dat de goudprijs de laatste tijd in tandem met de
dollar beweegt.
De eerste aanzet tot stijging van het edelmetaal
werd door Bush Jr. in 2001 gegeven middels zijn opstelling
inzake de monetaire schuldfinanciering. Sinds het eerste
goudadvies in mijn column van 12 juni 2001 heeft het edelmetaal
alle beleggingscategorieën behalve grondstoffen ruimschoots
verslagen. Meerdere beursanalisten verwezen mij destijds door
naar Santpoort als u begrijpt waar deze aanduiding voor staat.
Toen echter was de situatie nog lang niet zo dramatisch als
thans. Naarmate de waarde van het goud de afgelopen jaren steeg
of beter de waarde van het papiergeld daalde, werd het stil mede
omdat er op dit terrein door commerciële marktpartijen (banken,
brokers) geen droog brood valt te verdienen
Geen alternatief voor goud?
Onlangs werd opnieuw van vervanging van de dollar
als reservevaluta gerept. Strauss-Kahn van het IMF denkt een
alternatief te hebben in de vorm van een mandje valuta’s. De
vraag is dan welke valuta’s? ‘Opgeblazen’ munten als de dollar,
pond of euro leggen geen gewicht meer in dit mandje, dus hoe
krijg je dat dan gevuld? Het antwoord hierop bleef uit. Waarom
wordt goud niet als alternatief aangedragen? Simpel, omdat het
bezit van goud of zilver, zoals in Azië, in het Westen nooit is
aangemoedigd en slechts wordt afgedaan met de Keynesiaanse term
van een barberic relic. Invoering van een nieuwe gouden
standaard zou bij de have nots van het edelmetaal een
onoverbrugbaar koopkrachtverlies opleveren. Hoe sterk de rol van
het goud intussen is, vindt je terug in de waardestijging in
alle westerse valuta’s!
Als een nieuw dekkingsstelsel middels een gouden
standaard zou worden ingevoerd dan komen we niet meer weg met
een appreciatie van 60% (Roosevelt in 1933) maar van minstens
600% gezien de schuldendruk. Dat valt koopkrachttechnisch niet
te ondervangen op straffe van grote sociale onrust.
Afgedwongen door de omstandigheden blijft er
weinig anders over dan de schulden op termijn middels inflatie
te laten verdampen. Daarmee wordt het proces vertraagd, terwijl
het eindresultaat ook niet anders dan tot afbouw van de welvaart
leidt. Niettemin wees Republikein Ron Paul als criticus van de
Fed er wel op dat ‘sound money is the prescription for
reversing the approaching economic tsunami created by the
Federal Reserve’ (een gezond geldstelsel is het enige recept
om de naderende economische tsunami te doen keren die door de
Fed is veroorzaakt).
De ‘baked in the cake’ vraag
Nu het goud is doorgebroken tot boven $1.000 is
de meest intrigerende vraag tot welke hoogte het edelmetaal kan
stijgen of veel beter tot welk niveau onze koopkracht kan dalen?
Een voorproefje hiervan hebben we al gehad in de jaren ’70 met
een inflatie van 15% toen het goud met ruim 2.400% steeg! Veel
zal afhangen van het draaien van de perceptie bij de
professionele beleggers alsmede van een veel grotere aandacht in
de financiële pers.
Als houvast wordt ook wel gekeken naar de
verhouding goudprijs – Dow Jones. Bij een prijs van $250 per
ounce en een Dow op een stand van 10.000 begin deze eeuw was de
resultante 40 ounces. Nu ligt de verhouding op nog geen 10
ounces. Dat betekent dat het edelmetaal intussen flink is
aangetrokken. Reden om aan een bubble te denken? Alleen
voor diegenen die nog vertrouwen hebben in de ‘bekwaamheid’ van
politici en financiële beleidsmakers!
Najaar 2008 vermocht nog niet de langjarig
positieve perceptie ernstig aan te tasten, zeker niet als je
naar de beurs kijkt. Zou dat wel het geval zijn dan zou een
verhouding van 1 op 1 of 2 niet misstaan. Hou ook in gedachten
dat het niets kost om een stapel bankbiljetten bij te drukken,
maar ruwweg $700 (als gemiddelde) om 31,1 gram goud (daarom heet
het ook edelmetaal!) te produceren.
Welke beleidsmaker(s) heeft/hebben de moed om het
totaal geërodeerde financiële circuit grondig te saneren en dit
megaschuldenprobleem met wortel en tak aan te pakken? Dit
voornemen is stellig met goud geplaveid!
|