Header

Columns 2011 Columns 2010 Columns 2009 Columns 2008 Columns 2007 2006 2005 2004

LENIN’S ‘NATTE’ DROOM
(03 november 2009)
 

Toen Wladimir Ilyich een eeuw geleden werd gevraagd op welke wijze het kapitalisme het beste kon worden bestreden, antwoordde hij: ‘met alle ten dienste staande middelen, zo nodig met list en bedrog, machinatie en manipulatie’. Het zou nu intussen zijn stomme verbazing wekken te ervaren waarvan hij 100 jaar geleden een volledig orgasme zou hebben gekregen. Inderdaad, vanuit het kapitalistisch hart in Washington DC wordt geen middel onbeproefd gelaten om het kapitalistisch systeem met alle ten dienste staande middelen beyond the point of no return te gronde te richten en ons allen te doen geloven dat alles weer ‘rech zal kom’. Hierover is in deze column intussen genoeg gezegd.

 

Via de link http://www.zerohedge.com/article/overview-feds-intervention-equity-markets kunt u van een en ander nog eens nader kennis nemen als u dat wenst. Onder het pseudoniem van Tyler Durden legt Dan Ivandjiiski van Zero Hedge uit hoe de Fed eigenhandig de volledige kapitaalmarkt via de in het leven geroepen Primary Dealer Credit Facility onder controle heeft gebracht. Hiermee worden de investment banks ruimhartig gesubsidieerd om waardepapier of all sorts op te kunnen kopen. Tegelijkertijd ontvangen ze middelen om ook de COMEX onder ‘gezag’ te houden. Zo valt niet uit te leggen wie al het onderliggend kapitaal ter beschikking heeft om de ‘short sales’ te kunnen blijven managen. Wanneer er bijvoorbeeld 516.000 contracten uitstaan, impliceert dat 51.600.000 ounces. Wie al dat goud voorhanden heeft evenmin! Dit betreft alleen het goud maar in zilver gebeurt het zelfde.

 

Vals goud in omloop?

Op de LME in Londen gaat het er soms nog ruiger aan toe met maxima van boven de 60.000 ton aan benodigd goud om het handelsvolume te kunnen ondersteunen. Met een gemiddelde jaarproductie van 2500 ton is dit goud uiteraard in de verste verte niet aanwezig. Er gaan  geruchten dat er steeds meer ‘counterfeit’ (vals) goud in omloop wordt gebracht omdat het echte goud niet is aan te slepen. Steeds meer centrale banken zijn nu voor de zekerheid bezig hun voorraden door te lichten. Tegelijkertijd wordt er ‘in het geniep’ flink bijgekocht!

 

Kiss of debt (zie bijgaand www.usdebtclock.org)

En hoe lang zullen vleugellamme banken w.o. Fannie en Freddie veilig onder het dons van het Witte Huis met kunstgeld in leven kunnen blijven? Wel, dat kan door de vastgoedmarkt te revitaliseren. Wat is daarvoor nodig? U raadt het al! Geld wat er niet is maar makkelijk kan worden bijgedrukt. Al dit financiële acrobatenwerk zal leiden tot een pijnlijke kiss of debt.

 

Met de huidige geldcreatie gaat straks 50% van het belastinggeld op aan rentebetalingen. Hiervan zullen we niet alleen op afstand getuige zijn, maar we zullen het ook allen aan den lijve ondervinden. In Amerika zal men zich dan nog slechts kunnen koesteren met de gedachte dat gedeelde smart halve smart is. Een lagere levensstandaard bij een afnemende koopkracht wordt ons vooruitzicht zonder dat we hierop zijn voorbereid. Wil men zich hiertegen wapenen dan kan dat nog steeds middels hard assets, in casu edelmetaal, fysiek  en/of in aandelen van mijnbouwmaatschappijen. De groei in Azië legt überhaupt een opwaartse druk op de grondstoffensector en dat geldt uiteraard ook voor het edelmetaal.

 

Goud als buffer

Edelmetaal zal in dit opzicht blijken juist de enig echte buffer te zijn. Dat is contrair aan de door Washington gedirigeerde handelwijze om de goudprijs voortdurend onder druk te houden uit angst dat het vertrouwen in de dollar zal wegzakken. Te denken geeft dat nu ook pensioenfondsen geporteerd zijn van goud en zilver. Niet ten onrechte, want er is nog bijna geen burger die zich indekt tegen toekomstig koopkrachtverlies, sterker z’n juweelgoud verkoopt tegen de hogere goudprijs. Het ontbreekt hem domweg aan de perceptie, omdat hiervan in de brede pers nauwelijks gewag wordt gemaakt. He will be taken by surprise!

 

Zoals u weet wordt er onder leiding van afgevaardigde Ron Paul steeds meer druk op de Fed uitgeoefend om nu eindelijk eens opening van zaken te geven ter zake van de goudvoorraad in Fort Knox. De Fed weigert vooralsnog, waarmee de indruk wordt gewekt dat er bij een audit veel minder goud zal blijken te liggen dan werd aangenomen. Dat zou de internationale kredietwaardigheid van de V.S. uiteraard verder aantasten en de rente omhoog stuwen.

 

Crux van het krediet

De banken hebben er zelf voor gezorgd dat de rol van het krediet is uitgespeeld. Immers, wat is de crux van de kredietverstrekking: onderpand, de terugbetalingscapaciteit en de waardegroei. De waardegroei valt echter weer terug te voeren tot het vermogen tot aflossing en rentebetaling. Waar de kredietconsument zijn inkomen ziet dalen, de waarde van zijn huis ziet kelderen, z’n beleggingsportefeuille ziet terugvallen alsmede z’n pensioen ziet dalen, valt het terugverdieneffect weg en zal de bank weigeren krediet te verstrekken. De situatie is zover uit het lood geslagen dat de stijging van de huizenprijzen in de afgelopen jaren bijna vijf keer hoger uitviel dan de inflatie-index. Toch was er geen enkele hypotheekverstrekker noch een centrale bankier die de rode vlag hees. Het ging toch immers juist ‘goed’ zo?

 

Foute boel

Maar fout ging het definitief vanaf 1971 toen de dollar de rol van het goud als reservemiddel volledig ging overnemen. Dat kan niet genoeg herhaald worden! Daarmee creëerde de V.S. het exorbitante privilege om haar buitenlandse schuld ongebreideld in dollars te kunnen aflossen. Dat was eigenlijk al zo vanaf Bretton Woods in 1944, maar toen kon je nog goud in plaats van dollars eisen. Na de ontkoppeling was dat niet meer mogelijk. Het voordeel van de ontkoppeling voor andere landen was dat ze opeens ook niet meer in goud hun schulden behoefden af te lossen. Daarmee kon de geldhoeveelheid worden opgeblazen, was het hek van de dam en kregen we in de daaropvolgende jaren ‘70 al een forse inflatie voor de kiezen. 

 

Waar onder het oorlogsrecht het ene land het andere land mag leeg roven en plunderen, worden er in vredestijd goederen uitgewisseld op basis van handelsovereenkomsten. Op de keeper beschouwd kon de V.S. na het afsluiten van WO II evenwel onbeschaamd doorgaan met het roven en plunderen van andere naties tegen onderpand van steeds minder waard wordende dollars. Vandaar ook de daarop volgende inflatie met als belangrijkste aanjager de stijgende olieprijs. Dat risico dreigt nu opnieuw.

 

De kracht van de V.S.

Daar de andere landen na WO II nog te weinig economische back bone hadden om hun export naar de V.S. te durven verzilveren tegen Amerikaans goud in plaats van dollars, begonnen de dollarreserves zich bij de andere centrale banken op te stapelen. De gemoederen werden door de Fed gesust met de woorden: ‘our dollars are as good as gold!’ Kortom, de V.S. hebben hun overwinnaarsstatus tot zelfs meer dan 50 jaar na dato volledig weten uit te buiten.

 

 

Thans probeert men uiteraard het vege lijf zo lang mogelijk te redden ongeacht de steeds hogere prijs, waarvan ook de rest van de wereld de dupe zal worden. De economie zal blijvend worden gesteund met overheidsgeld dat er niet is. Het groeiende werklozenleger dient op de een of andere manier te worden opgevangen middels overheidsprojecten. Dat zullen dan niet de meest efficiënt gerunde entiteiten zijn. Volgens econoom Gary Shilling zal tweederde van de Amerikaanse bevolking binnen 10 jaar in overheidsdienst werken, een  trend die we kennen van het communisme toen op goed moment bijna iedereen uit de staatsruif at.

 

Vanwege de verkregen macht hebben de V.S. ook hun wil kunnen opleggen aan het IMF en de Wereldbank. Deze rol zal nu steeds meer door de opkomende economische machten worden opgeëist. Putin ziet hierin een kans het oude blazoen van Rusland als hoofdmacht binnen het voormalige Sovjet imperium nieuw leven in te blazen. Met de geweldige hulpbronnen in deze immense regio probeert hij zich hard te maken voor de beëindiging van de dollar als reservevaluta. Niet onbelangrijk is dat buiten China, de rest van Azië en de olieproducerende landen ook de meeste voormalige Sovjetstaten hierin meegaan.

 

In het oog van de ‘perfecte’ storm

Met de relatieve rust op de internationale beurzen, de kunstmatig ‘opgestookte’ economieën in het Westen en het buiten de publiciteit gehouden intensieve overleg tussen de BRIC-landen (waarin Rusland het voortouw schijnt te hebben) met de OPEC lijken we ons thans in het oog van de storm te bevinden. Daar we het hier hebben over een mach-5 type kan het nog wel even duren voordat de windkracht vanuit de andere richting aanwakkert.

 

Nieuw monetair systeem

Gegeven de dodelijke financieel/economische ontwikkeling in de V.S. is er voor de rest van de wereld alle aanleiding om de belangen aaneen te gorden in de hoop nog een deel van deze storm te kunnen ontwijken. Vandaar dat wordt getracht tot nieuwe afspraken te komen voor de vestiging van een nieuw mondiaal monetair systeem, waarmee ook de ontspoorde valutaverhoudingen kunnen worden hersteld. De dollar zal niet opeens buiten de boot kunnen worden gezet maar naarmate de financiële situatie in de V.S. verslechtert, zal de druk hierop evenredig toenemen.

 

Belangrijkste doelstelling is een degelijk fundament te bouwen om de internationale handel weer in goede banen te krijgen. Binnen dit fundament zal onontkoombaar een belangrijke rol voor het goud en daarmee een evenwichtig ‘clearing system’ (verrekensysteem) zijn weggelegd. Alleen dan pas kan een langdurige rust in het internationale handelscircuit echt terugkeren.

 

Voor de Russen misschien aanleiding om opnieuw een gouden Leninroebel uit te geven zoals dat ook gebeurde na de vestiging van de socialistische dictatuur in de voormalige Sovjet-Unie. Dat zou de weemoed naar de socialistische heilstaat weer kunnen aanwakkeren. Lenin zal dan ook niet weg hoeven uit het mausoleum op het Rode Plein. Nu steeds meer instituten in staatshanden dreigen te vallen, zou het communisme (zoals wij dat hier noemen) alsnog internationaal kunnen zegevieren! Wie had dat na de val van de muur juist 20 jaar geleden kunnen denken? Dit zal echter niet de ‘change’ zijn geweest die Obama zich voor ogen had gesteld toen hij als president aantrad.

 

Robert Broncel

copyright 3 november 2009

 
 

<< vorige

volgende >>

 

 
 

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2011 © Robert Broncel