Ondertussen wordt ook het Amerikaans/Chinese
conflict over de eilandengroepjes in de zuidelijke Chinese Zee
flink “opgepoetst”. In dat kader adviseerde de Chinese minister
van Buitenlandse Zaken dat de V.S. eerst hun eigen verleden maar
eens moesten afstoffen, daarbij refererend aan de Overeenkomsten
en Mandaten van Cairo 1943 en Potsdam 1945 inzake de Chinese
Territories die door Japan waren ingenomen en na de oorlog
teruggegeven aan China. Nu stelde de nieuwe Amerikaanse minister
van Buitenlandse Zaken dat China geen toegang zou moeten hebben
tot deze eilanden. Dit kun je opvatten als een potentiële
oorlogsverklaring ware het niet dat Jim Mattis, minister van
Defensie liever voorrang aan de diplomatie wenste te geven.
Niettemin wordt er in China op enige termijn rekening gehouden
met een militaire confrontatie. China zal door blijven gaan met
het bouwen van militaire steunpunten als stand off tegen
de Amerikaanse militaire aanwezigheid in dat gebied. Alleen bij
een Amerikaanse terugtrekking zullen de Chinezen water in de
wijn willen doen.
Intussen had president Trump eind vorige maand
een (eerste) telefoongesprek met collega Putin, waarbij met geen
woord werd gerept over de Krim noch over Oekraïne, die
uiteindelijk de reden van de sancties vormden. Tegelijkertijd
werden er duizenden Amerikaanse troepen ingevlogen in Polen. Nu
hoeft dat niet direct te betekenen dat een confrontatie op hand
is. Het kan ook zijn dat Trump als voormalig zakenman hiermee
wisselgeld creëert om enerzijds de sancties af te bouwen in ruil
voor de Russische belofte geen aanvalsplannen te koesteren
jegens de Baltische staten c.q. Polen en voorts misschien om tot
een verdere afbouw van het nucleaire apparaat te komen.
Een heethangijzer is verder het plan om een
antiraketschild in Zuid-Korea aan te leggen als antwoord op de
raketdreiging vanuit Noord-Korea. China maakt hiertegen ernstig
bezwaar en misbaar omdat dit schild evenzeer tegen haar raketten
kan dienen. Een modus hierop vinden ligt niet direct voor de
hand.
Tenslotte is er de dreiging van een valuta- c.q
handels oorlog nu president Trump van mening is dat de
belangrijkste muntsoorten als de yuan, de yen en de euro een te
zwakke positie innemen ten opzichte van de dollar. Deze
uitspraak valt binnen het zelfde kader van ‘America first’,
waarmee reeds een protectionistische geur werd verspreid. Trump
doelde hiermee op een omkering van de handelsstromen zodat de
V.S. meer zou kunnen produceren en exporteren, zonder de vraag
te stellen of dat zou leiden tot een hogere consumptie van
Amerikaanse producten in de rest van de wereld. Deze opstelling
zou niet alleen kunnen leiden tot een handelstoenadering tussen
China, Rusland en Europa maar tevens tot een isolement van de
V.S. Tevens zou het opdrogen van het buitenlandse dollaraanbod
leiden tot het einde van de rol van de dollar als ’s werelds
reservevaluta. Het voert in dit bestek te ver om hierop
uitvoerig in te gaan maar ik kom er zeker op terug.
Kortom, in deze nogal “onstuimige” wereld moet je
blijven hopen op een overwinning van het gezonde verstand daar
een oorlog alleen maar verliezers kent. Echter, niet uit het oog
mag worden verloren dat de tipping point van de monetaire
implosie als aanleiding zou kunnen worden aangegrepen voor een
harde confrontatie met “onze vijanden, omdat er dan toch niets
meer te redden valt”. Immers, waarom wordt er vanuit het Westen
steeds meer druk gezet op de internationale betrekkingen met
Rusland en China? Voor onze veiligheid? Drogreden zoals deze zo
dikwijls in het verleden dienden om een geschil te beslechten!
Robert Broncel
Copyright, 11 februari 2017 |