‘Gold looses luster for third straight year as
investors sell’.
Dat stond op 31 december j.l.
op Bloomberg te lezen. De schrijver
was kennelijk vergeten dat de goudprijs zich al sinds september
2011 in een neerwaartse spiraal bevindt en bepaald niet omdat
beleggers verkopen! Voorts werd gemeld dat het goud zich sinds
het jaar 2000 in de langste glijvlucht beweegt. Ook dat is niet
juist want de langste glijvlucht deed zich voor na het
hoogtepunt van $856 in januari 1980 en duurde tot het jaar 2000
toen de goudprijs was teruggevallen tot het bedenkelijke niveau
rond $250 gelijk aan een val van ruim 70%.
In lijn met deze val zou het goud vanaf de top in
september 2011 toen het dollar gerelateerde monetaire systeem al
ernstig in verval was geraakt nog wel tot onder $600 kunnen
dalen aldus sommige analisten. Dat zou niet ondenkbaar zijn,
ware het niet dat het monetaire systeem intussen middels de
verder opgelopen schulden nog sterker werd en wordt
“uitgewoond”. Op de keper beschouwd zou goud juist als de niet
weg te denken monetaire barometer bijgevolg alleen maar verder
hebben moeten stijgen. Intussen weten we dat de monetaire
“jongleurs” in Washington daarvoor middels het zgn. gold
rigging een stokje hebben weten te
steken. We verkeren thans in de ondenkbare situatie dat het goud
uitgedrukt in US dollars daalt, terwijl de vraag nog nooit zo
groot is geweest. Ofwel, er is evident sprake van “cognitieve
dissonantie”.
Diverse guru’s hebben
de laatste tijd opnieuw hun licht laten schijnen op de
toekomstige goudprijs in hoogte uiteenlopend van $500 tot wel
$16.000. Het edelmetaal zou ook lijden onder de enorme exodus
uit de grondstoffensector. Prachtig, maar dat is niet de
essentie van onze toekomstige koopkrachtontwikkeling. Het gaat
er niet om wat goud of andere grondstoffen uitgedrukt in
waardeloos papier doen maar wat je er straks reëel voor kunt
kopen nadat het huidige systeem het letterlijk en figuurlijk
heeft begeven. Dat is de essentie van het verhaal dat kennelijk
niet meer aan de kindertjes wordt doorverteld. We dienen te
beseffen dat het fiatpapier maar een hulpruilmiddel is en geen
‘store of value’, zoals dat zo lang
na de oorlog werd benadrukt toen er nog rente op het geld kon
worden getoucheerd. We dienen opnieuw in te zien dat
basiselementen als edelmetaal en grondstoffen een reële
constante waarde vertegenwoordigen, ongeacht in welke parameter
die zijn uitgedrukt. Zo weten we uit overlevering dat zo’n
2.300 jaar geleden een kilo gerst in
Babylonië 0,01026 sjekels
kostte. Op een gewicht van 8,33 gram per
shekel zou dit uitkomen op een equivalent van 0,171 gram
zilver of $3,75, hetgeen de huidige te lage marktprijs aardig
benadert. Zo zie je thans de prijs van het goud in andere
valuta’s stijgen als gevolg van de stijging van de dollar. Dit
terwijl de dollar zelf naar het randje van de afgrond is
afgestevend.
Op het moment dat de dollar als mat onder het
systeem wordt weggetrokken, zullen we alle fysieke waarden (commodities)
naar ongekende niveaus zien stijgen. In de markt zal men dan
spreken van een hyperinflatie in dollars omdat het vertrouwen er
uit is gelopen. Dat zal trouwens ook gelden voor alle andere
opgeblazen (fiat)valuta’s zoals met name de euro, het pond
sterling en de yen maar niet de yuan. Deze munt weet zich
gesterkt door de grootste ondergrondse goudreserve alsmede een
bovengrondse goudvoorraad van enige duizenden tonnen (de juiste
tonnage is onbekend), naast een “stille” reserve van een
slordige $3.500 biljoen aan Amerikaans (intrinsiek waardeloos)
papier.
Dit papier zal straks dienen als “wisselgeld” bij
het IMF waarvoor China straks met ingang van 30 september a.s.
SDR’s (Special
Drawing Rights) kan opnemen.
Dit papieren IMF mandje met de dollar, euro, pond, yen en straks
ook de yuan wordt gezien als een mogelijk tussenstation in “het
ordelijke verloop” in de transitie van de dollar naar
SDR’s als de nieuwe (tijdelijke)
reserve valuta. China heeft geen enkel belang bij monetaire
onrust (die kan ook leiden tot interne sociale onrust) en wenst
derhalve in dit proces als tweede economie ter wereld een
prominentere rol te spelen. Vandaar China’s klop op de deur van
het IMF. De rol van het IMF wordt met “de inlijving” van de
Chinese munt op 30 september a.s. cruciaal en er zal tijdens dit
transitieproces veel stuurmanskunst worden vereist. Dat blijkt
nu al.
Het zal dus niet zo zijn dat goud met zilver in
het kielzog de reservestatus van de dollar zal overnemen maar
wel dat de ankerrol ervan weer nieuwe inhoud zal worden gegeven.
In dat kader is het ook interessant te weten hoeveel ton goud er
zich nog in de V.S. bevindt. Maar ook de rol van de euro hoeft
niet uitgespeeld te zijn tegen de achtergrond van een totale
goudreserve van ruim 10.000 ton verdeeld over de eurolidstaten,
voor zover eurocohesie stand houdt. Wel laat het zich aanzien
dat de monetaire draagkracht straks niet langer zal worden
bepaald door de omvang van de economie maar in de eerste plaats
door de omvang van de goudreserves.
Vooralsnog heeft China er alle belang bij de
huidige status quo zoveel mogelijk te handhaven. Dat betekent de
dollar in leven houden en de prijs van het goud ‘at
bay’ te houden. Na de recente
renteverhoging door de Fed meenden
velen dat hiermee de goudprijs verder zou dalen aangezien de
‘opportunity cost’ voor het bezit
van goud toeneemt. Maar de praktijk wijst uit dat deze ‘conventional
wisdom’ op een foutief spoor zit. Wel blijkt dat de goudprijs
een dalende tendens vertoont bij de aankondiging van een
renteverhoging maar zodra deze eenmaal heeft plaats gevonden,
verdwijnt dit effect en blijkt de goudprijs juist weer aan te
trekken.
De chart hieronder
laat dit duidelijk zien toen in 2004 de rente met kleine stapjes
omhoog werd gebracht en de goudprijs min of meer in dezelfde
cadans mee omhoog bewoog. Wel dient hieraan te worden toegevoegd
dat de ‘gold rigging’ op de COMEX (futures
beurs) in New York in die tijd lang niet de omvang had, zoals
dat vanaf september 2011 stelselmatig aan de orde kwam. Daar
tegenover staat dat de vraag naar goud in die tijd aanzienlijk
geringer was dan na 2008 toen China begreep dat de
Fed zich middels haar QE beleid
volstrekt aan het overspelen was. Het is vooralsnog een open
vraag of de goudprijs tijdens het aankomende transitieproces
“onder de duim” kan worden gehouden. |