Het kon haast niet lang meer uitblijven maar nu
is het dan toch zover. Voor het eerst in ruim 40 jaar werd
opeens “de gouden standaard” weer van stal gehaald.
De commissie die de Republikeinse Nationale
Conventie in Tampa voorbereidt, meldde dat een voorstel tot
terugkeer naar de gouden standaard ter tafel zal komen (de hand
van rekenmeester en kandidaat vice-president Paul Ryan?).
Kennelijk beginnen de Republikeinen water zien branden nadat
nota bene toenmalig Republikeins president Nixon het uit 1944
stammende Bretton Woods model van tafel had gehaald. Hiermee
werd destijds de weg bereid voor een gestage gratis import w.o.
olie (tot op de dag van vandaag!) en een ongebreidelde
geldcreatie. ‘The dollar is our currency but your problem’, zo
stelde toenmalig minister van Financiën Conolly opgewekt
tegenover de beduusde buitenlandse ministers van Financiën in
die tijd. M.a.w. of “wij” maar de Amerikaanse tekorten wilden
sponsoren. Vanwege de heftige inflatie in de jaren ’70 koos net
benoemd Fed voorzitter Paul Volcker in 1980 terecht voor een
sterk anti-inflatiebeleid en joeg de korte rente tot boven 22%
(!) op. Kom daar nu eens om. Toen was de schuldquote veel lager
en kon dat nog.
Vragen
De vraag is wederom of een nieuwe gouden
standaard qualitate qua onder de huidige omstandigheden haalbaar
is. Immers, machthebbers zouden hiermee de vrije hand in de
kapitaal- en geldmarkten opgeven. Tevens zou het hun handelen
sterk beperken daar de betreffende geldhoeveelheid zou worden
gepaard aan de beschikbare hoeveelheid goud. Onder een gouden
standaard kan de geldhoeveelheid niet worden vergroot zonder de
hieraan geparenteerde hoeveelheid goud te vergroten. Een tweede
vraag die hieruit resulteert is dan voor welk percentage de
geldhoeveelheid door goud gedekt zou moeten zijn. Gegeven de
volledig uit de hand gelopen gelduitgifte en de voor bijna 100%
gedegradeerde koopkracht van het fiatgeld zou je moeten denken
aan 100% dekking (zie vorige column “Goud, Het Enige
Alternatief”) .
Goudpariteit
Ruw geschat ligt de Amerikaanse M2 Money Supply
op $10 biljoen (12 nullen). Dit komt aardig overeen met de
contante waarde van de ruim160.000 ton goud die ooit is gemijnd.
De getaxeerde goudvoorraad in de V.S. doet op basis van de
huidige goudprijs slechts $250 miljard of ca. 2,5% van wat
benodigd zou zijn. Dus om op pariteit te komen zou de waarde van
het goud met een slordige 4000% moeten stijgen resulterend in
een goudprijs van bijna $70.000 per ounce. Bij een dekking van
50% zit je nog altijd op een slordige $35.000 per ounce. Dat zou
betekenen dat alle in US$ genoteerde commodities grosso modo met
dit percentage zouden stijgen. Een miezerige dekking van 10% zou
dan de kosten van levensonderhoud al met een factor van ruim 4
doen toenemen. Hiermee zou direct de pleuris uitbreken. Dus dan
toch maar geen Gouden Standaard maar wat dan wel in plaats van
papier?
Om bovengenoemde reden wordt er door de ‘bullion
banks’ in collaboratie met de Fed “met man en macht” gewerkt om
de goudprijs zo laag mogelijk te houden teneinde daarmee de
koopkrachtverdamping zo veel mogelijk uit het zicht te houden.
Dat levert weliswaar uitstel van executie op met een almaar
grotere verarming op de koop toe.
Andere ontwikkelingen
Dinsdag j.l. kwam het Engelse clearinghuis CHL
Clearnet Group naar buiten met het bericht dat het met ingang
van 28 augustus a.s. “bereid” is goud in de specificatie van
loco London als margindekking te accepteren tot een totaal van
40% van de over-the-counter (OTC) verhandelde
edelmetaalcontracten. Dit zou dan gelden voor ‘forward contracts’
in Londen zowel als in Hong Kong. Loco Londen staat voor
goudstaven van 400 ounces of 12,5 kg per stuk die in Londen
liggen opgebaard.
Tevens werd daarop vrijdag j.l. door CME Clearing
Europe, een in Londen gevestigd clearing huis van de CME Group
(Chicago Mercantile Exchange), bekend gemaakt eveneens goud als
margin onderpand op te nemen voor te verhandelen OTC commodity
derivaten. Collega Intercontinental Exchange (ICE) kon toen niet
achterblijven en kwam met het zelfde bericht naar buiten.
Voorts gaven illustere beleggers als John
Paulson, George Soros en Jacob Rothschild te kennen “het papier”
min of meer voor gezien te houden en grootschalig in goud te
gaan maar ook handelshuizen, banken en zelfs “onze” Royal
Dutch/Shell blijken voornemens hun belangen beter te beschermen,
zo werd met zoveel woorden meegedeeld. Misschien worden deze
partijen straks wel afgeschilderd als wegbereiders van de totale
monetaire ineenstorting.
Schot voor de boeg?
Waarschijnlijk waren deze opeenvolgende berichten
de aanzet tot de sterk gestegen goudprijs in de afgelopen week
met meer dan $53 of 3,25%. Vooral de ‘bullion banks’ zullen weer
met samengeknepen billen hebben gezeten (‘they got caught with
their pants down’), omdat ze bij een dergelijke beweging hun
shorts moesten afdekken hetgeen extra opwaartse prijsdruk
oplevert. Er dient bijgevolg dan ook rekening te worden gehouden
met een versnelling als short covering optreedt in combinatie
met toenemende ‘gold hoarding’, versneld toenemende
institutionele interesse en speculatief handelen.
Na een jaar stilstand wordt er in de markt
geopteerd voor een nieuwe ‘gold rush’ temeer daar het Aziatische
inkoopseizoen voor de deur staat. Vorig jaar speelde dit ook
maar toen werd er na Labor Day hard ingegrepen. Mocht dat nu
niet gebeuren dan geven de centrale banken daarmee aan hun grip
op de markt te verliezen en dan staat voor goud en zilver de weg
naar boven wijd open. Ook China dat met de inkoop van ruim 383
ton in het eerste halfjaar al veruit de grootste marktpartij is
zal zeker niet lijdzaam willen afwachten. Dit geldt tevens voor
de rest van Azië. Meer dan in welke andere regio ziet men daar
deze zware bui hangen. Om dezelfde reden heeft die regio juist
baat bij een “gedrukte” goudprijs om nog zoveel mogelijk op een
redelijk inkoopniveau binnen te halen voordat het daadwerkelijk
gaat regenen. Dit gegeven zou de goudkoorts op de COMEX
mogelijkerwijs vooralsnog binnen de perken kunnen houden.
Heilloos geschutter
Tot dusver wisten Ben Bernanke en Mario Draghi de
meute aan het lijntje te houden door ter “verdediging” van de
munt te dreigen nieuw (QE) geschut in stelling te brengen. Maar
wat valt er de facto nog te verdedigen? Beide munten zijn totaal
“uitgewoond”, beleend en de facto failliet. Alleen iedereen weet
het nog niet. Ook het Europese goud met een waarde van ruim €440
miljard (als dat nog voorhanden is) biedt absoluut te weinig
houvast tegen de ‘zillions’ aan gecreëerd europapier. In de V.S.
zou Bernanke met een nieuwe QE ronde (“gelegaliseerde”
koopkrachtroof) zich bovendien flink in de staart bijten daar
zulks weer nieuwe vraag creëert met aanzet tot meer inflatie
vooral gevoed door voedsel (droogte!) en energie. Als daarmee
ook de rente stijgt, de obligatie- en de vastgoedmarkten verder
onder druk komen te staan dan is QE in wezen een gepasseerd
station, afgezien van het feit dat het een schaamteloze en
zinloze optie was. Verder zou hiermee de derivatenmarkt onder
nog grotere druk komen te staan.
Met nog geen 4% eigen kapitaal zijn de grootste
banken ter wereld w.o. JP Morgan, Goldman Sachs, Bank of America
en HSBC totaal geen partij meer voor een derivatenmarkt van ruim
$200 biljoen.
Keynes gezien
De grafzerk voor Keynes’ theorie had feitelijk al
in 1971 besteld moeten worden, omdat je een gekunstelde economie
met even gekunstelde groei-, inflatie- en werkloosheidscijfers
(waarom zijn bijvoorbeeld de meest inflatiegevoelige items als
voedsel en energie er uit gehaald?) op den duur nooit in leven
houdt. Deze theorie kan bijgevolg als een ‘idée fixe’ worden
afgedaan.
Onze zwaar gemanipuleerde economie lijkt intussen
verdacht veel op die van de voormalige Sovjet-Unie waar ook
alles “kunst” was en op grond daarvan uiteindelijk met dictatuur
en al ten onder is gegaan. Dan te bedenken dat de
productiemiddelen, vastgoed en de hulpbronnen al in een vroeg
stadium door de staat waren genaast dus de staat was nota bene
puissant rijk. Daartegenover zwommen de sovjets in bergen
waardeloos papier (bomen genoeg!). Dat doen wij nu ook hier.
‘Uncle Ben’ (volgens Ron Paul een bedrieger en
dictator) die Keynes tot op het bot heeft bestudeerd (zegt hij)
rest slechts z’n aangezicht te sluieren en zich voor te bereiden
op levenslange boetedoening voor het nageslacht. Het
verschoningsrecht dat het om een “experiment met een meer dan
fatale afloop” ging mag hem met z’n kornuiten nooit worden
vergund. Met alle oprechte kritiek van buitenaf werd nooit niks
gedaan. “Onze” eigen beleidsmakers dienen zich dat eveneens
zwaar aan te rekenen.
Naarmate de tijd voortschrijdt zullen JP Morgan’s
woorden uit de jaren ’30 steeds harder nadreunen:
‘gold is money, paper is an illusion’.
Robert Broncel
Copyright, 26 augustus 2012 |