Header

Columns 2015 2014 2013 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004

NIEUWE AANKLACHT!
(21 november 2012)
 

Met het rechtstreekse adres aan de grootste rating bureaus Standard & Poor’s, Moody’s en Fitch ‘I challenge you to promptly take the bold action that you have so far avoided – to downgrade U.S. Government debt in order to help protect investors and prod Washington to fix its finances’ (ik daag u uit om prompt doortastende actie te nemen die tot dusver is uitgebleven – om de Amerikaanse schuld af te waarderen teneinde de beleggers te beschermen en Washington aan te sporen orde op zaken te stellen), zette Martin Weiss van Weiss Ratings (het meest gerespecteerde en onafhankelijke rating bureau) zijn collega’s keihard neer. 

 

Zijn belangrijkste grieven jegens de rating bureaus:

 

1)  ‘your current ratings of U.S. debt are fundamentally dishonest’ (uw huidige ratings zijn een fundamentele leugen) getuige

a.  de scherpe daling van de federale fiscale balans sinds 2008

b.  de jaar-op-jaar biljoenen tekorten

c.  het feit dat de Amerikaanse overheid er nu financieel zwakker voorstaat dan de landen die al een lagere rating hebben gekregen (PIIGS)

 

2)  ‘your ratings are unfair to investors by maintaining inflated ratings, you have helped

elevate the price investors must pay for U.S. Government securities (uw waarderingen zijn onheus jegens beleggers en door deze geïnfleerd weer te geven hou je de prijs in stand die ze moeten betalen voor het staatspapier) en ‘you have failed in your key role of warning the public about the true risks they are taking’ (u heeft gefaald in uw cruciale rol om het publiek te waarschuwen voor de risico’s)

 

3)  ‘worst of all,  your ratings have supported the complacency in Washington that has

lead us to the fiscal cliff!’ (het ergste is dat uw waarderingen hebben bijgedragen tot de zelfgenoegzaamheid in Washington die ons naar de fiscale afgrond heeft geleid!).

 

Bijna hartstochtelijk roept hij ‘do you believe – or are you afraid of those who believe – that it’s unpatriotic to downgrade the U.S.? (gelooft u of bent u bevreesd voor degenen die geloven dat het niet vaderlandslievend is om de V.S. af te waarderen?). Hij voegt er genadeloos aan toe: ‘if the U.S. were under the threat of an imminent terrorist attack, our intelligence agencies would be criminally dismiss if they deliberately failed to issue the appropriate threat-level downgrades’ (indien de V.S. onder de dreiging verkeerden van een op handen zijnde terroristische aanval dan zou de veiligheidsdiensten criminele nalatigheid zijn verweten als ze opzettelijk gefaald hadden om een adequaat gevaarniveau aan te geven).

 

Nog een kreet: ‘are you afraid of condemnation by the U.S. Government officials and can’t you take the heat and can’t you muster enough courage to simply declare the emperor has no more clothes? (vreest u een veroordeling door de regering en kunt u de hete adem niet weerstaan om moed te vatten door eenvoudig te verklaren dat de keizer geen kleren meer heeft?)  

 

Or are you afraid of hurting your biggest paying clients? (of bent u bang om uw grootste betalende klanten schade te berokkenen?). Hij doelt hiermee op het bedrijfsleven dat afhankelijk is van de centrale overheid die de banken dankzij bailouts in leven houdt en de vele (institutionele) beleggers die grote bedragen aan overheidspapier aanhouden. Hij voegt er aan toe: ‘if you downgrade the U.S Government, you will be forced to seriously consider a chain reaction of downgrades for each of these companies and institutions – the same ones that pay you large sums each year for the ratings you give them (als jullie de staatsschuld afwaarderen dan ontkom je niet aan een kettingreactie van afwaarderingen van elk van deze bedrijven en instituten die jullie jaarlijks betalen voor de waarderingen die jullie aan hen afgeven). Hij gaat verder met ‘this is an egregious and extremely dangerous conflict of interest’ (dit is een enormiteit en een buitengewoon gevaarlijke “conflict of interest”).

 

Voorts beschouwt Weiss de fiscal cliff  als de laatste mogelijkheid (na alle eerdere misstappen van deze rating agencies in de afgelopen jaren) om de Amerikaanse staatsschuld  inclusief TIPS (Treasury Inflation Protected Securities), Ginnie Maes, Freddie Macs (staatsgarante hypotheekbanken) en alle langere termijn schulden proactief af te waarderen. Deze afwaarderingen zouden van historische betekenis zijn en voor eens en altijd afrekenen met deze pure koopkrachtverloedering.

 

Zoniet dan:

A)  Without proper warnings, you help entice millions of hard working citizens, retirees, and their intermediaries to pour even more money into a potential debt trap……. or at best, to be severely underpaid for the actual risks they are taking (zonder een adequate waarschuwing help je miljoenen hard werkenden, gepensioneerden en hun tussenpersonen nog meer geld in een bodemloze put te stoppen …… of op z’n gunstigst in ernstige mate  onderbetaald te worden voor de feitelijke risico’s die ze lopen)

 

B)   Without an appropriate downgrade, you give policymakers a green light to make minimalist deals before the fiscal cliff yearend deadline and to perpetuate their fiscal follies after the deadline (zonder een adequate afwaardering geef je de beleidsmakers groenlicht om minimalistische afspraken te maken vóór de deadline van de fiscal cliff tegen het einde van het jaar om verder te gaan met hun fiscale wanvertoningen)

 

C)  Worst of all, by continuing to reaffirm America’s inflated rating, you help create a false sense of security overall – the recipe for a possible meltdown in financial markets (en wat nog erger is door Amerika’s geïnfleerde waarderingen te herbevestigen help je een vals gevoel van zekerheid te scheppen – hét recept voor een meltdown).

 

Voorts haalt Weiss een aantal Case Studies om aan te geven hoe onbetrouwbaar de rating bureaus al in een ver verleden waren, waarmee de markt op het verkeerde been werd gezet met als voorbeelden de savings- en loan banken in het begin van de jaren ’90 die uiteindelijk middels het vangnet van de Federal Deposit Insurance Corp. (FDIC) gered moesten worden (RB). Ook noemde hij ENRON in 2001 en andere déconfitures in die tijd om van de hypotheken meltdown en de daarop volgende faillissementen van Bear Stearns, Lehman Bros, New Century Financial, Countrywide Financial, Washington Mutual, AIG, Wachovia Bank etc. maar helemaal te zwijgen.

 

Tenslotte refereerde hij aan de factoren die een directe afwaardering van de langere termijn overheidsschuld meer dan rechtvaardigen, mede gedreven door de contante waarde van toekomstige uitgaven in de sfeer van de pensioenen en de zorgsector die bij het ministerie van Financiën reeds voor een slordige $46 biljoen (12 nullen) te boek staan.

 

Ook vraagt hij zich af waarom landen als Spanje en Portugal wel werden afgewaardeerd (en zojuist ook Frankrijk, RB) met schuldpercentages die lager liggen dan van de V.S.?  

 

Tenslotte deelde Weiss ook sneers uit aan de Federal Reserve die alleen maar met een vertragingstactiek bezig is alsmede aan de federale beleidsmakers die het in hun broek doen om de ware situatie te schetsen. Hij eindigt met: ‘the case for severe U.S. debt downgrade is now overwhelming’; any failure to do so can only magnify the risk of the looming fiscal cliff disasters’ (de ammunitie voor een ernstige afwaardering van de Amerikaanse schuld is nog nooit zo groot geweest; elk uitstel kan alleen maar het risico van een dreigende fiscale afgrond verder versterken).

 

Noot RB: langer voortmodderen brengt alleen uitstel van de keuze uit twee voort:

 

1)  het sluiten van de geldpers zodat de markt zich kan ontdoen van alle ontwrichtingen,

met als gevolg een kettingreactie van defaults (inclusief staten) en serieuze waardeaanpassingen (met name goud, zilver)

 

2)   doorgaan met de geldpers op straffe van een totale currency collapse.

 

Je hoeft er niet lang over na te denken dat optie #2 de voorkeur krijgt!

 

PS. deze column gaat ook uit naar bankpresident Klaas Knot en premier Rutte.

 

Robert Broncel

 

 
 

<< vorige

volgende >>

 

 
 

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2011 © Robert Broncel