AANKLACHT
(7 juli 2011)
 

“Regeringen zijn dé aanstichters van het systeemrisico in de economie” zei Charles Kadlec, voormalig economisch adviseur van Jack Kemp in zijn presidentiële campagne en Secretary of Housing and Urban Development, die voor het Congres een aantal kritische verklaringen heeft afgelegd aangaande het gevoerde monetaire beleid.

Een andere uitspraak van hem in één van zijn geschriften is: ‘why the Fed should just choose for quantitative neutrality’, daarbij wijzend op de totaal uit de hand gelopen geldcreatie in de V.S. alsmede de eveneens totaal uit de hand gelopen staatsschulden zowel in de V.S. als in Europa.   

overbodig logo!
 

Daarbij merkte hij op dat “het onmogelijk is enerzijds staatsschulden te saneren middels bezuinigingsprogramma’s waarbij anderzijds de koopkracht zodanig wordt afgeknepen dat de terugverdiencapaciteit om zeep wordt geholpen”.
 

Volstrekt absurd beleid

Zoals u weet was het Witte Huis inclusief de centrale bank onder George W. Bush druk doende de economie middels een absurd lage rente in een hogere versnelling te manipuleren, hetgeen eerst de bubbel op de huizenmarkt en daarop de ineenstorting ervan heeft bewerkstelligd. Het was die zelfde federale regering die de banken verordonneerde om hypotheken te verschaffen aan een categorie die als ‘high risk’ stond aangemerkt. Fannie en Freddie als door de overheid gesteunde hypotheekbanken waren bijgevolg gehouden om honderden miljarden aan sub-prime hypotheken op te nemen. Wall Street zag er brood in door op alle hypotheekobligaties een prime-A etiket te plakken. Iedereen slikte dat ook al werd er nadien van “een samenzwering tussen Main Street en Wall Street” gesproken.

Hart van de financiële wanorde

Voorts vergeleek Kadlec de ernst van de situatie in de V.S. met die in een land als Griekenland waar bijvoorbeeld tweederde van de sociale zekerheidsfondsen waaronder

Essentie

De regering nu in de positie dat schulden niet meer middels een gezond onderpand (goud) en/of een autonoom groeiende economie afdekbaar zijn, heeft het beleid niettemin onverkort afgestemd op “eeuwige groei”. Dat is de essentie van het verhaal!

Onder internationaal afgesproken regels met instemming van de BIS (Bank of International Settlements) in Basel worden overheidsleningen beschouwd te behoren tot de categorie met 0% risico. Daarmee konden regeringen hun schulden als het ware accommoderen of beter afschuiven op banken en andere financiële instituten als pensioen- en verzekeringsfondsen. Die zitten nu met de gebakken peren (extreem lage rentes en afbrokkelende koopkracht), terwijl ze was beloofd dat staten nooit failliet zouden kunnen gaan. Om die reden wordt “de hete aardappel” steeds opnieuw doorgeschoven totdat geen hond meer gelooft in de validiteit van ons monetaire systeem.

Witte raaf

Volgens JP Morgan zitten Griekse banken voor ruim €60 miljard in Griekse staatsschuld en zij zijn niet de enigen die hierin grossieren. JP Morgan schat dat de ECB voor “slechts” €40 miljard aan Griekse staatsschuld heeft opgenomen nog afgezien van het feit dat er door dit instituut voor €91 miljard aan Griekenland is uitgeleend dat nu rest om verder te worden “uitgebeend”. De Griekse vice-president van de ECB Lucas Papademos was een witte raaf  toen hij zei dat “de averechtse gevolgen zowel voor het bankensysteem als voor de financiële stabililiteit van de euro verreikende en absoluut ongewenste gevolgen zullen hebben”.

Een dergelijk vrijelijke uitspraak is niet aan dovemansoren gericht en is voer voor de andere zwakke staten zoals Ierland, Portugal, Spanje en Italië. Volgens een schatting van Desmond Lachman van het American Enterprise Institute ligt de totale schuld van deze landen op ca. €2.000 miljard die voor het overgrote deel in handen is van Europese banken. Doch ook Amerikaanse banken (vanwege diversificatie) “eten”voor een kleine $200 miljard nog “leuk mee”. Als hiervan volgens Papademos 30% wordt afgeschreven is de ramp al niet meer te overzien. 

Bovenstaande ‘picture’ van de BIS is niet recent maar van september 2009 (een update was niet voorhanden) vandaar de aanname van een nog “onprettiger voorstelling van zaken”!

Aanklacht

Zoals al eerder in mijn columns aangegeven zijn deze schulden weliswaar in eerste instantie voor rekening van deze instituten maar komen vervolgens op ons eigen bordje terecht. Wat doen we daaraan? Tot nu toe niets! maar een aanklacht bij het Europese Hof van Justitie zou zonder meer op z’n plaats zijn. Immers, wie dient de koopkracht van de burger te beschermen en wie doet precies het omgekeerde? Juist! Dat is zoiets als de politie op het dievenpad sturen!

Intussen zou het Opperste Gerechtshof in Karlsruhe alvast een aanzet tot correctie kunnen geven door Angela Merkel te verbieden nog langer aan dit onzinnige bailout spelletje van koopkrachtontkrachting mee te werken. Een uitspraak hierover mag binnenkort worden verwacht. De Duitsers maken zich meer dan wie ook grote zorgen opnieuw in een hyperinflatie verzeild te raken die 80 jaar geleden uiteindelijk Hitler aan de macht bracht.

Martin Feldstein

Voorts waarschwde Harvard econoom en voormalig hoofd van het Amerikaanse National Bureau of Economic Research Martin Feldstein vorige week op CNBC dat Griekenland in wezen geen kant meer uit kan dan uiteindelijk de handdoek in de ring te werpen. Hij zei het wel “verstandig” te vinden om de banken alsnog tijd te geven zich van dit schuldpapier te ontdoen door het terug te verkopen aan de ECB (maar die mag dat volgens de Maastrichtse statuten helemaal niet!).
 

Ook voor de V.S. zag hij geen enkele andere uitkomst dan dat het over enige jaren zal aanhikken tegen een staatsschuld van 20 biljoen (12 nullen) – is nu ruim 14 biljoen. Zelfs al zou je nu de staatsschuld verkleinen met 2 tot 3 biljoen dan zou dat niets meer uitmaken tenzij het gehele systeem van pensioenopbouw en sociale zekerheid wordt losgelaten. U mist waarschijnlijk het dollarteken bij deze bedragen maar dat wordt straks toch overbodig.

Gezien de reeds teruglopende koopkracht is belastingverhoging geen optie en gezien de totale schuldopbouw is renteverhoging evenmin een optie. Uitgaande van een groeigedachte van 4% in 2012 en 4,5% in 2013 (volgens een bijzonder “optimistische” president Obama) kom je met een procentje minder al direct met een sommetje van 750 miljard verder scheef te zitten.

Geen zwartkijkerij

Het optimisme in het Witte Huis kent nog steeds geen grenzen. In plaats van toegeven dat er sinds 2008 een slordige 7½ miljoen banen verloren zijn gegaan, zijn er voor Obama 2 miljoen banen bijgekomen (is juist) ondanks het feit dat er een nieuwe instroom van 4 miljoen baanzoekenden heeft plaats gevonden en een groot leger van uitstromers uit de WW zal ik maar zeggen wordt weggelaten. Over een verder verslechterende huizenmarkt hoor je hem niet, noch over afnemend consumentenvertrouwen noch over de afnemende groei in de fabricagesector. Hij doet dit soort ontwikkelingen af met: ‘bumps on the road to recovery’ en ‘I’m not concerned about a double dip but we still have got some enormous work to do!’ (hobbeltjes op de weg naar herstel en ik maak me geen zorgen over een dubbele dip maar we hebben nog een hoop werk te verrichten). Dit moet dan allemaal wel snel gebeuren want er is nog nooit een president herkozen bij een werkloosheid groter dan 7,2%.

Alan Greenspan

“Ouwe rot” Greenspan liet eveneens weer van zich horen met de opmerking voor CNBC dat ‘there is no evidence that huge inflows of money into the system basically works, not only QE2 and not QE1’ (de laatste bedoeld om alle verziekte hypotheekproducten bij de ‘zillions’ uit de markt te halen). Ook moest hij fijntjes opmerken ‘that a lot of that fresh money shooting off the printing presses has gone abroad and disrupted exchange rates, pumped up food and other commodity prices while doing nothing to create jobs’ (veel van dit nieuwe via de geldpers verkregen geld verdween naar het buitenland om de valutamarkt te verstoren, voedselprijzen en andere commodities omhoog te stuwen zonder nieuwe banen te creëren).

Jürgen Stark

Als lid van de Executive Board van de ECB heeft Jürgen Stark gewaarschuwd voor de effecten van de schuldherstructurering (uitstel van terugbetaling) die het Lehman déficit van 2008 in potentie ruimschoots zullen kunnen overtreffen.

Thomas Hoenig

Tenslotte deze uitspraak “voor open doel” van havik Thomas Hoenig, president van de Kansas City Federal Reserve Bank: ‘monatary policy is not a tool that can solve every problem’ (monetaire politiek is geen instrument waarmee je elk probleem oplost).

Conclusie: het systeemrisico gecreëerd door de politieke leiders laat de onderdanen

volledig opdraaien voor de onverantwoordelijke budgettaire overschrijdingen, de niet meer te temmen staatsschulden en de ongeremde geldgroei. De dreigende internationale crisis is ingegeven door politici die het aandorsten af te komen met ongefundeerde overheidsgaranties om daarmee “hun beleid” te kunnen uitvoeren.
 

Les uit de geschiedenis:
Geef een regering meer invloed op de gang van zaken in de economie en het financiële systeem om daarmee ruimte te verschaffen voor een potentiële bron van een catastrofale financiële, economische en uiteindelijk politieke instabiliteit.

We hadden dit kunnen weten door zelf tijdig in te zien dat je ‘lifestyle’ uiteindelijk niet wordt bepaald door wat je leent maar door wat je produceert (zie Azië). Sinds WO II hebben wij hieraan uiteindelijk ook onze welvaart te danken gehad, zij het mede dankzij het Marshall Plan.

Robert Broncel

Copyright, 7 juli 2011

Disclaimer Portefeuille 

Hoewel alle berichtgeving alsmede de fondsprofielen met de grootste zorg worden samengesteld en uitgebracht, kunnen geen waterdichte garanties worden verstrekt. Wel wordt de berichtgeving vanuit eigen bron zowel als van externe professionele research pas na due diligence naar buiten gebracht. De deelnemer is te allen tijde zelf verantwoordelijk voor de opvolging alsmede de aan- en verkoopbeslissingen die hij/zij hieraan ontleent. 

Het portefeuillebeheer blijft onder het ressort van Robert Broncel, waarbij de deelnemer de vrijheid heeft al dan niet opvolging te geven aan de aanwijzingen ter zake. Het kan voorkomen dat door onvoorziene omstandigheden berichten te laat worden opgenomen zonder dat hiervoor verantwoordelijkheid kan worden genomen. Voorts zal de waarde van de portefeuille fluctueren en kunnen er nooit garanties voor de toekomst aan worden ontleend. 

Het intellectueel eigendom van de portefeuille, analyses en copyrights liggen bij Robert Broncel. Verder mag er zonder toestemming NIETS van deze site worden gekopieerd of op de een of andere wijze elders worden weergegeven.

2011 © Robert Broncel